Wat vooraf ging.
Geliefde stamgenoten,
In de geest van onze voorvaderen, het legendarische opperhoofd Tecumseh, een van de grootste afstammelingen van de stam Shawnee, is er door de dorpsoudsten besloten, om ook in het jaar 2004, een grote stam bijeenkomst te houden.
Er is veel veranderd in de loop der jaren. Het is niet zo vanzelfsprekend meer om stambijeenkomsten te houden.
Als ras echte afstammeling van de Shawnee indianen, zoals u allen weet, dochter van Strong Mama Feather and Old Papa Feather, hecht ik veel waarde aan dit oude gebruik. Het is goed om eens per jaar bijeen te komen, de belangrijkste gebeurtenissen met elkaar te bespreken. De uitbreidingen in de familie te aanschouwen en goed te keuren. De stam wordt groter en groter en voor je het weet ken je elkaar niet meer.
Omdat we avontuurlijk zijn aangelegd, hebben een aantal van de nakomelingen van Tecumseh, hun gebied verlaten. Op zoek naar een man of vrouw. Ze zijn terecht gekomen in het territorium van de Cherokee’s, de Mohawks en de Sioux. In het kader van de verbroedering hebben we daar vrede mee. Het is belangrijk dat ons bloed zich vermengt, met het bloed van andere stammen. In vroegere tijden, waren we als stam, sterk en onverslaanbaar en dat willen we zo graag houden.
Naast de jagers, hadden we grote vissers in de stam. Onze vrouwen waren goed in de landbouw. Ze konden knopen als de beste. De kleding die ze vervaardigden, was gemaakt van het fijnste hertenleer. Als de mannen thuis kwamen hing er een pot met een stevige soep, boven het vuur. Ze dronken vuurwater en rookten een stevige pijp. Er werd gezongen en gedanst. Daarna kwamen de emoties. Er werd gesproken over hun dappere voorouders. Dat eindigde steevast in huilbuien en geschreeuw. Er werd gevochten om de vrouwen en gedobbeld. De inzetten waren hoog en de kaarten werden geschud. De huiden in de Teepee lagen keurig op de vloer gespreid. De vrouwen waren willig en baarden sterke zonen en dochters. Dat waren nog eens tijden. De tijd gaat verder en de tijden veranderen, maar een aantal gebruiken bestaan nog steeds.
Nadat de beslissing was gevallen, om ook in 2004 een stambijeenkomst te houden, hebben de dorpsoudsten zich onder een eeuwenoude Canadese eikenboom verzameld. Onder het genot van de Calumet, hebben zij het pakket van eisen besproken. Het bepalen van de plaats, voor de stambijeenkomst, stond boven aan de lijst. Er werd besloten, om de beste lopers van de stam, vooruit te sturen. Na een paar haaltjes aan de Camulet, stonden de namen van de lopers vast. Als hoofdloper werd gekozen voor Reading Feather. Zijn naam heeft hij gekregen, tijdens zijn schooljaren in het dorpsschooltje, in het gebied van de Smoking Mountains, waar wij in die tijd als stam leefden. Getrouwd met Red Lake, die als hulploper werd benoemd. De derde loper werd Virgin Feather. Genoemd naar de periode waarin zij werd geboren. Getrouwd met Fast Salmon, de vierde loper. Als lopers onovertroffen en de dorpsoudsten konen met een gerust hart nog een haaltje van de Calumet nemen.
De lopers gingen op weg. Ze passeerden gebied na gebied. Ze bleven lopen. Op zoek naar een gebied, waar in alle rust en veiligheid, de stambijeenkomst kon worden gehouden. Na het passeren van een grenspaal kwamen ze in een ander land. De wegen waren, op een enkele uitzondering na, zeer beloopbaar geweest. Tot ze een zijpad insloegen. Daar werd het anders, maar wel mooier. Hun hart ging sneller kloppen. Het landschap werd minder vlak. Na een scherpe bocht naar rechts, lag daar, pats boem, een Teepee, niet kegelvormig of rond, maar wel gemaakt van buffelleer. Groot genoeg om de hele stam te bergen. Potten genoeg om soep voor de mannen te maken. in plaats van huiden, zacht dons in de slaapplaatsen. een poel om te zwemmen. Het uitzicht riepen herinneringen op. Ze kregen de Smokey Mountains op hun netvlies. Glooiende heuvels, een oase van groen. Herten in de struiken. Een buizerd op zoek naar zijn prooi. Een veld met knollen voor de stevige soep. Een plaats waar de kleinste van de stam konden spelen. Het kon niet op. De ultieme plaats voor de jaarlijkse stambijeenkomst.
De lopers snelden terug naar de dorpsoudsten en brachten verslag uit.
De tamtam ging werken en de ene na de andere rookpluim ging de lucht in. De lopers gingen door met hun gewone werk en wachten rustig de dag af.